Sygnalizowanie cnoty (Virtue signalling)

Sygnalizowanie cnoty, także sygnalizacja cnoty – pejoratywny neologizm używany dla afiszowania się zachowaniami, które mają świadczyć o moralnej wrażliwości lub dobrym sercu. Pochodzenie tego terminu przypisuje się dziennikarzowi Jamesowi Bartholomewowi z artykułu w The Spectator, który napisał w 2015 roku.

Sygnalizacja cnoty zyskała na popularności jako termin pejoratywny, potępiający puste akty publicznego zaangażowania w dobre cele. Termin ten charakteryzuje się pragnieniem sygnalizatora, by okazać poparcie dla danej sprawy bez faktycznego działania na rzecz poparcia tej sprawy. Ważną cechą charakterystycz ną sygnalizowania cnót jest to, że z aktem tym wiążą się niewielkie lub żadne koszty; zwykłe publiczne nawoływanie na rzecz jakiejś sprawy nie wiąże się z żadnymi kosztami dla sygnalizatora. W oryginalnym artykule Bartholomew opisuje sygnalizację cnoty jako akt publiczny z bardzo niewielkim kosztem, który ma na celu poinformowanie innych o swoim społecznie akceptowalnym nastawieniu w danej sprawie[5]. Geoffrey Miller opisuje sygnalizację cnoty jako akt wrodzony i coś, czego wszyscy ludzie robią i nie mogą uniknąć[13].